ऊसतोड मजूर महिलांचा. जगण्याशीच संघर्ष
जागतिक महिला दिन विशेष
त-हाडी
जिल्हाभरात जागतिक महिला दिन साजरा होत असताना “ आम्हास्नी महिला दिन बिन काय तर बी म्हाईत नाही ”, आसे उत्तर दैनंदिन जिवनात नेहमीच काबाड कष्ट करणाऱ्या महिलांनी “दै दिव्य मराठी प्रतिनिधी ला दिले आणि सामान्यांपासून महिला दिन किती दूर आहे, याची प्रचिती आली.
जागतिक महिला दिनानिमित्त स्त्री सन्मानाचे वातावरन सर्वत्र आसतांना. या सर्व वातावरणाशी कधीच संबंध न आलेल्या अनेक कष्टकरी शेतमजूर तसेच ऊस तोड करणार्‍या महिला जगण्यासाठी रोजच संघर्ष करत आहेत. जिल्हाभरात मोठ्या उत्साहात महिला दिन साजरा होत आसतांना ऊसतोड करणार्‍या महिलांचा दिन मात्र उसाच्या फडात प्रचंड कष्टाने साजरा झाला. ज्यांच्या वाट्याला केवळ उपेक्षाच आली आहे. ऊसतोडीसाठी आलेल्या महिलांच्या पाचवीला संघर्ष पुजला आहे.
ऊसतोड कामगार महिला उसाच्या फडात दिवसभर ऊसाच्या मोळ्या बांधून डोक्यावरुन वहातांना दिसत होत्या. त्यांना दिवसभर उसाच्या फडात कोयत्याचे घाव घालत संसाराचा गाडा हाकावा लागत आहे. जिल्हाच्या विवीध भागातील ऊसतोड मजुरांच्या टोळ्या तापीकाठावरील उसाच्या पट्ट्यात ऊसतोडीचे काम करण्यासाठी येतात. या टोळ्यांमधील महिला या रोजच नवा लढा देत असतात. या महिलांना एक ना अनेक समस्यांचा सामना करावा लागतो. गावाच्या बाहेर माळरानावर वास्तव्यामध्ये त्यांना धड निवारा मिळत नाही मग इतर सुविधा तर दूरची गोष्ट आहे.
भल्या पहाटे उठून पोटाची सोय करतच आपले दैनंदिन काम उरकावे लागतात. भाकरीची शिदोरी बांधून सकाळी दिवस उगवायला आत शेताच्या बांधावर पोहोचायचे. कुणाचे तान्हुले पालावर तर कुणाचे उसाच्या शेतात बनवलेल्या छोट्या झोपाळ्यात निजलेले असते. अशा एक ना अनेक समस्यांशी लढणार्‍या या कष्टकरी महिलांना जेव्हा समाजात सन्मान मिळेल तेव्हाच खर्‍या अर्थाने महिला दिनाचे सार्थक होईल.
ऊन-वार्‍यातही कष्टाला अंत नाही…
ऊन वार्‍याची तमा न बाळगता सपासप ऊस तोडायचा. मोळ्या बांधायच्या ट्रक, ट्रॉलीमध्ये त्या भरायच्या, असा त्यांचा उद्योग सुरू असतो. माय ऊस तोडत असते. अन् पाच ते सहा वर्षांची पोरं-पोरी आपल्या लहानग्यांची माय होऊन सांभाळ करतात. बर्‍याचदा पाच ते दहा वर्षांच्या मुली पालावर राखणीला व तान्हुल्यांना सांभाळण्यासाठी ठेवल्या जातात.
